تور هند,تور هندوستان,هتل های هند
کارناتاکا (انگلیسی:Karnataka ; کانارا:ಕನಾ೯ಟಕ)
یکی از ایالت‌های جنوبی کشور هند است.
مرکز این ایالت شهر بنگالورو (یا همان بنگلور) است که با جمعیتی بالغ بر ۶ میلیون، سومین شهر پرجمعیت کشور هندوستان بشمار می‌آید.
بسیاری از مردم این ایالت به زبان کانادا (یا بطور لفظی کانارا) گویش می‌کنند.
این ایالت در گذشته ایالت میسور نام داشته که در سال ۱۹۷۳ بطور رسمی به کارناتاکا تغییر نام پیدا کرده‌است.
بنگالورو (نام سابق آن بَنگِلور) (انگلیسی:Bengaluru (نام سابق Bangalore)، کانادا: ಬೆಂಗಳೂರು)
مرکز استان کارناتاکا و شهری در کشورهندوستان است و با ۷۴۱ کیلومتر مربع وسعت
و جمعیتی بیش از شش میلیون و دویست هزار نفر یکی از شهرهای بزرگ این کشور به حساب می‌آید.
بنگلور شهری آرام و دانشجویی در فلات دکن است و یکی از سرسبزترین و خوش‌آب و هواترین شهرهای هند می‌باشد
که به «Garden city» یا «شهر باغ» مشهور است.
در سال ۱۵۳۷ میلادی کمپ گودا (Kempe Gowda) شهر جدیدی را بنا نهاد که امروزه آن را بنگلور یا بنگالورو می‌نامند.در سال ۲۰۰۶ دولت ایالتکارناتاکا نام‌ِشهر را از «بنگلور» که تلفظ انگلیسی نام این شهر بوده و در دوران استعمار بریتانیا در هند رواج یافته به نام «بنگالورو» تغییر بازگرداندند که به لفظ اصلی مردم این سرزمین و نزدیک‌تر است. با این وجود این تغییر هنوز مورد تایید دولت مرکزی قرار نگرفته و اکثریت مردم آن را هنوز با نام بنگلور خطاب می‌کنند و بسیاری از این تغییر نام استقبال نمی‌کنند.
این واژه مرکب از دو واژهٔ «بِنگالو» به معنی لوبیا و «اورو» به معنی شهر است و سبب نام‌گذاری را چنین نقل کرده‌اند: ویرا بَلالة دوم، از پادشاهان هویْسَلا که به شکار رفته بود، چون از ملازمان دور افتاد، به کلبة پیرزنی پناه برد و پیرزن با لوبیای پخته از او پذیرایی کرد؛ به همین سبب، دهکده‌ای را که بعدها در این محل ساخته شد، بنگالورو دهکدة لوبیا پخته خواندند «فرهنگ سلطنتی…»
بر اساس یافته‌های باستان‌شناسی و کشف سکه‌های رومی، پیشینهٔ تاریخی شهر به قبل از میلاد مسیح می‌رسد. کتیبهای متعلق به نیمهٔ دوم سدهٔ ق/م در دهکدهٔ بِگور در شرق بنگلور که نام «بنگالورو» در آن دیده می‌شود، حکایت از تاریخ کهن این شهر و ناحیه دارد. کِمْپه گودای اول(۱۵۱۳-۱۵۶۹م) حکمران‌ِ محلی‌ِ یِلاهانکا در ۱۵۳۷م قلعهٔ بنگلور را ساخت و کمپه گودای دوم (۱۵۷۸- ۱۶۵۸م) برج برای مشخص کردن محدودهٔ شهر بنا کرد. از ۱۵۱۰ تا ۱۵۶۵م پادشاه‌ِ ویجایانَگَر، بنگلور را در اختیار داشت. در سال ۱۶۳۸م شاه جی، پدر شیواجی (درگذشت ۱۶۸۰م) نخستین پادشاه‌ِ مراتهه، شهر را برای محمد عادل شاه (حک ۶۲۶-۶۶۰م)، سلطان بیجاپور فتح کرد و وی نیز بنگلور و چند شهر دیگر را به عنوان جاگیر به او داد. در سال ۶۸۷م سپاهیان اورنگ زیب (حک ۶۵۷- ۷۰۶م) شهر را تصرف کردند سرکار، و در ۱۶۹۰م اورنگ زیب آن را در مقابل «۵لک» به وُدِیار،حکمران‌ِ میسور واگذار کرد (هر لک مساوی با ۱۰۰ هزار است) و او نیز در۱۷۵۹م آن را به حیدر علی (درگذشت ۱۷۸۲م) هدیه داد.
در جریان سومین جنگ کرناتاکا، حیدرعلی به قلعهٔ بنگلور پناه برد و در۱۷۶۱م‌آن‌را توسعه داد و مستحکم کرد. در ۱۷۹۱م، در جریان جنگ سوم‌ِ میسور ۱۷۹۰-۱۷۹۲م لرد کُرنْوالیس فرمانده‌ِ نیروهای انگلیسی، بنگلور را تصرف کرد، اما شهر بار دیگر در اختیار تیپوسلطان (حک ۷۸۲-۷۹۹م) قرار گرفت. پس از کشته شدن تیپوسلطان در جنگ چهارم‌میسور، انگلیسی‌ها ناحیهٔ بنگلور را به ودیار حکمران میسور واگذار کردند. در فاصلهٔ سال‌های۱۸۳۱ تا ۱۸۸۱م بنگلور به عنوان مرکز اداری و نظامی‌ِ انگلیسی‌ها در میسور، با نظارت کامل آنان اداره می‌شد و هر چند در ۱۸۸۱م ادارهٔ آن به حکمران‌ِ میسور بازگردانده شد، اما انگلیسی‌ها تا ۱۹۴۷م (سال استقلال هند) همچنان بر ادارهٔ امور شهر نظارت داشتند.
در قرن نوزدهم میلادی این شهر از رشد چشمگیری برخوردار شد به طوری که تبدیل به یکی از مراکز نظامی و اجرایی هند شد. در حال حاضر نیز رشد صنعتی و تجاری این شهر محسوس است.
جغرافیا و وضعیت آب و هوا بنگلور
بنگلور با ۷۴۱ کیلومتر مربع وسعت در ۲ و ۸ عرض شمالی و ۷ و ۸طول شرقی و در ارتفاع‌ِ ۹۲۰متری از سطح دریا واقع شده‌است.
این شهر دارای سه فصل آب و هوایی است: ۱- فصل بارانهای موسمی یا مانسون از اول ماه جون به مدت ۴ تا ۶ ماه. ۲- فصل سرما از اول ماه نوامبر به مدت ۴ ماه ۳- فصل گرما از اواسط ماه مارچ به مدت ۳ ماه. آب و هوای بنگلور معتدل و مرطوب است به طوریکه در طول سال نیازی به استفاده از بخاری نیست. ولی استفاده از لباس گرم و پتو در فصل سرما، ضروری به نظر می‌رسد.
به طور کلی این شهر دارای آب و هوایی سازگار و ملایم بوده و متوسط درجه حرارت در گرمترین ماه (بخشی از فروردین و اردیبهشت) بالغ بر ۲۷٫۱ درجه سانتیگراد و در سردترین ماه ( دی ماه) به ۲۰٫۴ می‌رسد. درجه حرارت در طول روز بندرت بالاتراز ۳۴ درجه در گرمترین ماهها ( بخشی از فروردین، اردیبهشت و خرداد ماه) و همچنین کمتر از ۱۵٫۵ درجه در سردترین ماهها (آذر، دی و بهمن) می‌رسد. هوای داخل شهر معتدل است. متوسط درصد رطوبت نسی در مرطوبترین زمان (شهریور و بخشی از مهرماه) و خشکترین زمان (دی ماه) به ترتیب ۷۶ و ۶۳ درصد است.در ماههای آبان تا بهمن مه گرفتگی در صبح زود مشاهده می‌شود که بیشتر در ماههای آذر و دی محسوس است. بهترین ماهها از لحاظ آب و هوایی ماههای خرداد تا مهر ماه می‌باشند.
این شهراز بارانهای موسمی جنوب غربی و شمال شرقی بهره‌مند و متوسط بارندگی حدود ۸۷۰ میلیمتر می‌باشد. بارندگی ماههای خرداد تا اوایل مهرماه بیشترین میزان و ماههای مهر، آبان و آذر دارای بارندگی می‌باشد اما میزان بارندگی در این ماهها چندان زیاد نبوده و متوسط بارندگی در آنها بالغ بر ۱۷۰ میلیمتر و از نیمه دوم آذر تا دههٔ اول فروردین خشک می‌باشد.
جمعیت بنگلور
رشد جمعیت شهری چشمگیر بوده به طوری که از یک میلیون در سال ۱۹۵۵ به ۲ میلیون در ۱۹۷۰ رسید ( دو برابر در کمتر از دو دهه ) و در سال ۲۰۰۷ این جمعیت به بیش از شش میلیون و دویست هزار نفر رسید.
فرهنگ بنگلور
در دوره زمامداری حیدرعلی و تیپوسلطان که شیعیان معتقدی بودند، اجرای مراسم عزاداری ماه محرم در بنگلور رواج داشت. امروزه نیز برگزاری این مراسم در بنگلور دارای اهمیت ویژه‌ای است. از این دوره کاخی در نزدیکی قلعه باقی است که در ۱۹۲-۲۰۳ق/۷۷۸-۷۸۹م به دستور حیدرعلی ساخته شد و در زمان تیپوسلطان کامل گردید. این کاخ بیشتر از چوب ساخته شده، و با نقاشیهای زیبای روی دیوارها و سقف تزیین گردیده است. لال باغ نیز که در ۱۷۳ق/۷۶۰م به فرمان حیدر علی در شرق قلعة بنگلور ساخته شد، از دیگر آثار برجای مانده از این دوره است.
زبان‌های اصلی مردم با آن صحبت می‌کنند. عبارتند از : کانادا (۳۱ درصد)(زبان اصلی مردم مردم کارناتاکا)، تامیل (۲۷ درصد) (زبان اصلی مردم ایالت تامیل نادو به مرکزیت شهر چنائی یا مدرس)، تلیگو(۲۷درصد)، هندی یا اردو (۱۵ درصد ) و سایر زبانها ۱۰ درصد. لازم به یاد آوری است که اغلب قریب به اتفاق غیر مسلمانان در بنگلور توانایی صحبت به زبان هندی یا اردو را ندارند.
بنگلور یکی از مراکز عمدهٔ صنعتی‌ِ هند است و مهم‌ترین صنایع آن عبارتند از هواپیماسازی، ماشین‌سازی، صنایع مخابراتی، صنایع الکتریکی، صنایع لوازم چاپ، چرم سازی، شیشه سازی، داروسازی، صنایع دخانیات، نساجی و چینی سازی، همچنین تعدادزیادی شرکت رایانه‌ای در زمینهٔ تولید نرم‌افزار و سخت‌افزار در این شهر فعالیت دارند.
توسعه صنایع دراین شهر چشمگیر و مراکز بزرگ، بسیار زیادی در داخل و اطراف شهر وجود دارد که محصولات مختلف صنعتی تولید می‌کنند. همچنین تعداد کارخانجات الکترونیکی که وسایل الکتریکی منازل را تولید می‌کنند افزایش یافته‌است. پارک تکنولوژی اطلاعات در منطقه وایت فیلد (White Field ) واقع در ۱۶ کیلومتری این شهر با همکاری سرمایه گزاران تکنولوژی اطلاعات سنگاپوری، صنایع تاتا (Tata) و اداره توسعه نواحی صنعتی ایالت کارناتاکا، توسعه داده شده‌است. این پارک صنعتی شامل فضاهای اداری و آپارتمانهای مسکونی نیز می‌باشد. کارخانجات تولید پوشاک از دیگر صنایع در حال توسعه این شهر است. رشد صنعتی در داخل و اطراف بنگلور باعث افزایش فعالیتهای تجاری در آن شده‌است.
بنگلور به تنهایی با ۲۶۵ هزار نیروی کار و حدود یک سوم صادرات نرم‌افزار، تقریباً یک سوم از میزان کل اشتغال بخش صنعت IT و خدمات اینترنتی هند را به خود اختصاص داده‌است. هیچ شهر دیگر هند را نمی‌توان یافت که دارای چنین نقاط قوت برجسته‌ای باشد. بنابراین عجیب نیست اگر تصور کنیم که این شهر بر کل اقتصاد کشور هند تأثیرگذار است. برای اثبات این گفته کافی است بدانید که دو شرکت مهم و پرآوتزه نرم‌افزاری ویپرو و اینفوسیس هر ماه به‌طور متوسط ۱۰۰۰ نیروی کار جدید را استخدام می‌کنند که در نوع خود رقم قابل توجهی است.
حمل و نقل بنگلور
شبکه اتوبوسرانی نقش اساسی در جابجایی مردم در داخل و اطراف شهر را به عهده دارد. و هزینه آن تابع مسیر و میزان مسافتی است که مسافر طی می‌کند. پس از اتوبوس وسیله اصلی برای جابجایی در داخل شهر به عهده وسیله‌ای است به نام اتو ریکشا است که به اختصار به آن ریکشا می‌گویند. که وسیله‌ای است سه چرخه و موتوری که ظرفیتش حداکثر سه نفر است و همواره حالت دربستی دارد. و براساس میزان مسافت طی شده، که توسط تاکسیمتر تعیین می‌گردد دریافت می‌شود. لازم به یاد آوری است که به غیر از دو وسیله عمومی فوق تعداد قابل توجهی آژانس‌های تاکسی شهری و برون شهری وجود دارد که آنها نیز دارای یک هزینه اولیه ثابت بوده و مازاد آن بر حسب مسافت طی شده (بسته به نوع وسیله نقیله و دارا بودن یا نبودن کولر) محاسبه می‌گردد. بسیاری از مردم از جمله اغلب دانشجویان ایرانی از انواع موتورسیکلت برای جابه جایی استفاده می‌کنند.
آموزش عالی بنگلور
این شهر یکی از مراکز مهم دانشگاهی هند نیز به شمار می‌رود. دانشگاه بنگلور از سال ۱۹۶۴ میلادی فعالیت خود را آغاز کرد و در زمانی کوتاه گسترش یافت، به گونه‌ای که امروزه با ۷۵کالج و تعاد زیادی مرکز تحصیلات تکمیلی، یکی از بزرگ‌ترین دانشگاههای آسیاست.
در شهر بنگلور ۴ دانشگاه مادر در زمینه‌های مختلف که هر کدام از آنها مسئولیت گرایشهای زیر نظر خود را به عهده داشته و کاملاً از همدیگر مستقل عمل می‌نمایند، که عبارتند از:
-
دانشگاه علوم کشاورزی بنگلور
-
دانشگاه بنگلور
-
دانشگاه راجیو گاندی
-
دانشگاه VTU ( یا Visweshwaraiah Technological University متولی کلیه دانشکده‌های مهندسی مستقر در شهر بلگام)
