یکی از جشنهای مردم هندو ، فستیوال Karva Chauth می باشد .کاروا چاس بین زنان متاهل هندو اهمیت خاصی دارد . بطوریکه آنها معتقدند با به جا آوردن اعمال این روز باعث رفاه و عمر طولانی شوهران خود می شوند.
منشا و اصل این جشن مبنی بر یک فکر بسیار جالب است.سالها قبل وقتی دختران ازدواج می کردند و برای زندگی با شوهر خود و خانواده اش از یک روستا به روستای دیگر می رفتند.زمانی که آنها با شوهر خود یا خانواده شوهر اختلاف یا مشکلی داشتند ، به علت دور بودن خانواده خود و عدم وجود تلفن و یا امکانات برای رفت و آمد کسی را نداشتند که با آن درد دل کنند و برای مشکل خود از او کمک بخواهند و یا در زمان بیماری کسی نبود تا از آنها مراقبت و پرستاری کند.به همین علت در روز عروسی یک نفر طی یکسری مراسم و تشریفات خاص به عنوان خواهر و یا یک دوست بسیار صمیمی برای عروس انتخاب میشد تا در ایام گرفتاری ، این فرد که مانند یک خواهر واقعی بود ، به عروس در حل مشکل و گرفتاریش کمک کند .این روز در حقیقت گرامیداشت این پیمان خواهری و یا دوستی بود.ولی با گذشت زمان صورت آن تغییر کرده است و تبدیل به جشنی شده است که زنان متاهل در این روز روزه می گیرند و از خوردن غذا و آب پرهیز می کنند و خدایان خود را پرستش می کنند و از آنها برکت ، برای زندگی و رفاه شوهران خود و طول عمر طلب می کنند.این جشن در شمال کشور هند برگزار می شود و کاملا یک جشن ویژه به حساب می آید . زیرا در هیچ جایی از دنیا هیچ زنی فقط به خاطر شوهرش روزه نمی گیرد.
در رابطه با این جشن افسانه ای نقل شده است که مربوط به ملکه وراواتی (Veeravati) می باشد.سالها قبل دختر زیبایی با این نام زندگی می کرد که او هفت برادر داشت که این برادران خواهر خود را بسیار دوست داشتند.تا اینکه این دختر با پادشاهی ازدواج کرد.ملکه در اولین Karva Chauth خود بعد از ازدواج به خانه والدین خود رفت . او به خاطر روزه داری بسیار ناراحت و پریشان بود و روزه داری برایش بسیار سخت بود . او با پریشان حالی منتظر مشاهده ماه در آسمان بود تا روزه خود را بشکند.برادران او که خواهر خود را بسیار دوست داشتند و طاقت تحمل ناراحتی و رنج کشیدن خواهر خود را نداشتند تصمیم گرفتن خواهر خود را فریب دهند.آنها با تاباندن آینه ای از پشت برگهای درخت انجیر وانمود کردند که ماه در آسمان است.ملکه بعد از خوردن شام راهی قصر شد.او در راه بازگشت خدا شیوا (Shiva) و زنش الهه پارواتی (Parvati) را دید.پارواتی خبر مرگ شاه را به ملکه داد و گفت : این اتفاق به دلیل شکستن روزه ملکه با ماه قلابی افتاده است چون او نتوانسته است روزه خود را حفظ کند.ملکه طلب بخشش می کند و پارواتی به شرطی او را می بخشد که ملکه روزه داری سختی را به جا آورد.با انجام این شرط و به جا آوردن آن شاه زنده می شود.
این جشن هر سال در روز چهارم از نیمه دوم ماه آشوین از تقویم هندی برگزار می شود.چند روز قبل از این روز بازار پر می شود از اقلام مربوط به این جشن و زنان قبل از این جشن دستان خود را با حنا تزئین می کنند.در این روز زنان قبل از طلوع آفتاب از خواب بیدار می شوند و خدایان خود را پرستش می کنند و برای برکت در زندگی و طول عمر برای همسران و فرزندانشان دعا می کنند.مادر شوهرها غذایی به نام Sargi به عروسها می دهند تا بخورند و برای یک روز روزه داری آماده باشند.روزه از طلوع آفتاب شروع می شود و با مشاهده ماه در آسمان به اتمام می رسد.آنها دعا و نیایش می کنند و با یک الک ماه را تماشا می کنند و روزه خود را می شکنند.امروزه در این روز ، عروسها لباس و جواهرات روز عروسی خود را می پوشند و از مادرشوهر خود هدیه می گیرند.در عصر این روز یک سبد هدیه که شامل شیرینی و میوه و ساری می باشد از طرف مادر عروس به مادر شوهرش فرستاده می شود.
Raksha bandhan ( جشن هندوها )
هند سرزمین خداها ، الهه ها و یک هزار اعتقادات ، سرزمین رنگها و جشنهاست. این جشنهای رنگارنگ و شاد باعث اتحاد مردم ایالتهای مختلف و ادیان مختلف می شود.
یکی از جشنهای مردم هندو در هندوستان که مانند سایر جشنها با شادی و شور ، شلوغی و سروصدا همراه با پایکوبی برگزار می شود ، فستیوال Raksha bandha می باشد.
این جشن یک جشن خواهری و برادری است که هر سال در روز Poornima ( شبی که ماه کامل است ) از ماه Shravan برگزار می شود . در این مراسم یک نوع بند از نخ توسط خواهر به مچ دست برادر بسته می شود. خواهر با بستن این بند ، مهر و محبت و علاقه و عشق خود را نسبت به برادر بیان می کند و پیمان خواهری و برادری که یکی از خالص ترین و عمیق ترین و شریف ترین احساسات بشری است محکم تر می شود.این روز یک فرصت مناسب برای ارج نهادن به این احساس پاک است.
این نخ که توسط خواهر به مچ دست برادر بسته می شود Rakhi نام دارد. معمولا از یک نخ ابریشمی به رنگ طلایی یا نقره ای تشکیل شده است که توسط پولک یا سنگهای زینتی به شکل خاص و زیبایی آراسته می شود. خواهر نخ را به دست برادران خود می بندد و برای داشتن زندگی طولانی به آنها دعا می کند و با قبول نخ از طرف برادر ، او نیز متعهد می شود که خواهر خود را حمایت کند.
اما این تشریفات سنتی تنها برای قوی تر کردن عشق خواهر و برادر نیست بلکه برای گسترش مرز مشترک فامیلی است . بطوریکه یک دختر می تواند این بند مقدس را به دستان دوستان نزدیکش یا همسایهها نیز ببندد. و امروزه اغلب دختران با بستن این نخ به مچ دست پسری که به او علاقمند هستند ، پرده از احساسات خود برمی دارند و عشق و علاقه خود را از این طریق به آن پسر بیان می کنند .
این جشن هم مانند سایر جشنهای هندی همراه با شیرینیهای مخصوص به این جشن و هدایای مخصوص این جشن می باشد.
لحضه ای که این بند به دست کسی بسته می شود لحضه ای به یاد ماندنی است زیرا با نخی نازک پیمانی بین دو نفر بسته می شود که باعث افزایش اعتماد و عشق و علاقه بین آن دو است . با یک نخ نازک عشقی سرازیر می شود که هیچ زنجیر آهنی قادر به انجام آن نیست.
برای تجربه این جشن های زیبا و آیینی کافیست تصمیم به سفر بگیرید.
برای اطلاعات بیشتر با سرکار خانم فیروزی تماس حاصل فرمایید.
تور هند,تور هندوستان,هتل های هند
09190836650