تور هند,تور هندوستان,هتل های هند
تامیل نادو (به تامیلی: தமிழ்நாடு) یکی از ۲۹ ایالت هند است.
مرکز و بزرگترین شهر این ایالت چنای (نام پیشین: مَدرَس) است.
تامیل نادو در جنوبی‌ترین قسمت شبه قاره هند واقع شده و با ایالتهای کرالا، کارناتاکا، آندرا پرادش و همین طور ناحیهٔ پودوچری هم مرز است.
تامیل نادو یازدهمین ایالت هند از دید وسعت و هفتمین از دیدگاه جمعیت می‌باشد.
آندِرا پرادِش (به زبان تلگو: ఆంధ్ర ప్రదేశ్، به زبان اردو: آندھرا پردیش) یکی از ایالات کشور هند است.
ایالت آندرا پرادش به مرکزیت حیدرآباد از ایالات جنوبی هند محسوب می‌شود و در همسایگی ایالتهای تامیل نادو در جنوب، کارناتاکا در غرب و ماهاراشترا، مادیا پرادش و اوریسا در شمال بوده و خلیج بنگال در شرق آن واقع شده است .
وسعت ایالت آندراپرادش ۲۷۵۰۶۸ کیلومتر مربع بوده و از این حیث پنجمین ایالت هند محسوب می‌شود .
جمعیت تقریبی این ایالت نیز ۷۹ میلیون نفر است که بر اساس آمار رسمی ۱۳ درصد و بر اساس آمار غیر رسمی ۱۸ تا ۲۰ درصد آن مسلمانمی‌باشند که از این تعداد حدوداً ۴۰۰ هزار نفر شیعه هستند. جمعیت حیدرآباد نیز بالغ بر ۷ میلیون نفر است که حدود ۴۵ درصد آن مسلمان و ۳۰۰ هزار نفر آن شیعه می‌باشند .
همچنین ایالت آندراپرادش از سه بخش تلنگانا، رایالاسیما و آندرای ساحلی تشکیل شده که شهر حیدرآباد در بخش تلنگانا قرار گرفته است.
آروناچال پرادش (به زبان هندی: अरुणाचल प्रदेश) یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز آن شهر ایتانَگَر است.
این ایالت در خاوری‌ترین بخش هندوستان واقع شده و معنی نام آروناچال پرادش هم “سرزمین برآمدن خورشید” (مقایسه کنید با معنی نامخراسان) است. پرادش به معنی استان یا ایالت است.
چین بر این ایالت ادعای حاکمیت دارد و ان را جزو تبت می داند.خط مرزی فعلی بین چین و هند همان خط پیشنهادی مک ماهان می باشد. اختلافات مرزی چین و هند که به درگیری نظامی هر چند کوچک در ۱۹۶۲ در این منطقه انجامید در اصل حاصل اختلافات شدید تر مرزی این در دراقصای چین بود البته سیاست به پیش هند نیز شدیداً بر آن دامن زد.
آسام (به آسامی: অসম، تلفظ: اُسُم و اُخُم) یکی از ایالات کشور هند، واقع در منتهای شمال شرقی آن کشور، میان برمه و بنگلادش و در دامنه‌های هیمالیای شرقی است.
مرکز اسام شهر دیسپور و بزرگترین شهر آن گوواهاتی است. بیشتر مردم این ایالت به زبان آسامی سخن می‌گویند.
وسعت آن در حدود ۷۸٬۴۳۸ کیلومترمربع، و جمعیت آن حدود ۲۶٬۶۵۵٬۰۰۰ نفر است . این ایالت از شمال با کشور بوتان و آرونچال پرادش، از شرق با آرونچال پرادش و ناگالند و مانیپور، از جنوب با میزورام و مگه‌لایا و از غرب با بنگال غربی، تریپورا و بنگلادش هم مرز است.
بیش از نیمی از چای تولیدشده در هند در ۸۰۰ کارخانه چای‌سازی در آسام تولید می‌شود.
آسام سنت ژرفی از بوداگرایی دارد. نام این ایالت از پادشاهی آهوم گرفته شده‌است. آثار مکتوب به زبان آسامی بیشتر سرودها و نوشته‌های دینی است، بورانجیهای آهومها نیز از سده ۱۸ میلادی، به این زبان نوشته میشد.
بیهار یا بِهار (به هندی: बिहार، به اردو: بہار) یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز آن شهر پاتنا است. بیهار در جلگهٔ پهناور ایندوس و گَنگ واقع شده‌است. ایالت بیهار از مغرب به اوتارپِرادِش، از شمال به نپال، از مشرق به بنگال و بنگلادش، و از جنوب به اُریسه محدود است.
وسعت آن ۸۷۷، ۱۷۳ کیلومتر مربع است. جمعیت آن در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۰۳٬۸۰۴٬۶۳۷ تن بوده، که ۱۴٪ آنان مسلمان بوده‌اند.
گویش بیشتر مردم هندومذهب آن بهج‌پوری و میتهیلی و ماگهی است که آنها را گویش‌های بیهاری می‌نامند و به بنگالی شبیه‌ترند تا به هندی؛ اما هندی، زبان رسمی اداری و آموزشی است.
نام بیهار از واژهٔ سانکریت ویهارا (विहार) آمده و به معنی «اقامتگاه» است.
چَتیسگَر (به زبان چتیسگری و هندی: छत्तीसगढ़) یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز آن شهر رایپور است.
این ایالت در روز اول نوامبر سال ۲۰۰۰ از ایالت مادیا پرادش جداشد.
نام چتیسگر در هندی به معنی سی‌وشش دژ است (چَتیس: ۳۶ + گَر: دژ). بیشتر مردم چتیسگر به زبان چتیسگری که از زبانهای هندوآریایی است گویش می‌کنند. مردم باستار در جنوب ایالت به زبانی دراویدی صحبت می‌کنند.
گوا (کونکانی: गोंय مراتی:गोवा پرتغالی: Goa) نام شهری بندری و ایالتی در حاشیه جنوب غربی هندوستان است. گوا شامل بندر گوا و شهرگوای کهنه یا شهر قدیمی گوا در فاصله حدوداً ۴۰ کیلومتری آن می‌باشد.
طبیعت گوا با تپه‌های بسیار سبز در کنار رودهای فراخ با کشتزارهای برنج، نخل‌های فراوان و سایر درختان گرمسیری جلوه بسیار زیبایی دارد. وسیع‌ترین سواحل و مراکز تفریحی ساحلی هند در گوا قرار دارد و این شهر سالانه از صدها هزار گردشگر داخلی و خارجی پذیرایی می‌کند. سواحل گوا پهناور بوده و آفتابی درخشان و زیبا دارد. ۴۵۱ سال حکومت پرتغال بر این منطقه، باعث شده که تمام شهرها و حتی روستاهای گوا فرهنگی خاص داشته باشند.
نام گوا احتمالاً تلفظ پرتغالی یک واژه سانسکریت است که در «حماسه ماهابهاراتا» هم آمده. «گوپاراشترا» یا «گوواراشترا» به‌معنی مردم گاوبان
تاریخ گوا
قدمت شهر گوا را به قرن سوم پیش از میلاد نسبت می‌دهند زمانی که به عنوان بخشی از امپراتوری مایریان شکل گرفت. و از آن پس تحت حکومت‌های محلی یا خاندان‌های مهم هند بود.
در سال ۱۳۱۲ گوا تحت حکومت دهلی یا سلطنت دهلی قرار گرفت.
در سال ۱۴۹۸ واسکو دو گاما دریانورد پرتغالی توانست دماغه امید نیک قاره آفریقا را دور بزند و به هندوستان برسد. به این ترتیب دسترسی پرتغال و سایر اروپائیان به هندوستان و جزایر و بنادر اقیانوس هند آسان شد.
در روز ۲۵ نوامبر ۱۵۱۰ میلادی آلفونس دوآلبوکرک دریانورد و ماجراجوی پرتغالی بندر گوا را تصرف کرد. او با یک ناوگان جنگی بنادر استراتژیک زیادی در اقیانوس هند از جزیره هرمز در خلیج فارس تا مالاکا را تصرف کرد.
امپراتوری پرتغال شدیداً علاقه‌مند به گسترش قلمرو خود و تجارت ادویه بود. فتح شهر و بندر گوا برای تجارت پرتغال میان شبه جزیره عربستان وآسیای جنوب شرقی امری حیاتی بود.
بندر گوا پس از مدتی به مرکز امپراتوری استعماری پرتغال در جزایر هند شرقی و اقیانوس هند تبدیل شد و از پایگاه گوا بود که پرتغالی‌ها به سایر نقاط آسیا از جمله خلیج فارس دست اندازی کردند. اروپا به ویژه انگلستان منافع مادی خود در هند را زمانی دریافتند که پرتغالیان به هند راه یافتند و در منطقه گوا مستقر شدند.
هرچند پرتغالی‌ها مستعمرات و تصرفات خود را به تدریج از دست دادند اما بندر گوا تا سال ۱۹۶۱ در تصرف آنان باقی‌ماند و حتی در آن زمان نیزسالازار دیکتاتور پرتغال حاضر به تحویل بندر گوا به کشور مستقل هند نبود.
سرانجام جواهر لعل نهرو توانست با توسل به زور اما بدون خون ریزی بندر گوا را باز پس بگیرد. ارتش هند روز ۱۷ دسامبر سال ۱۹۶۱ سرانجام پس از چهار قرن و نیم، گوا و دو منطقه دیگر این کشور را از دست پرتغالی‌ها خارج ساخت و به استعمار این کشور کوچک اروپایی به عنوان آخرین بازمانده استعمار در شبه قاره هند پایان داد.
جغرافیای گوا
پناهگاه طبیعی پرندگانسلیم علی در گوا یکی از شناخته شده‌ترین پناهگاه‌های وحوش در هند است
ایالت گوا در ساحل غربی هند در منطقه کونکان واقع است که از شمال به ایالت ماهاراشتارا، از شرق و جنوب به ایالت کارانتاکا و از غرب به دریای عرب محصور است.
گوا با مساحت ۳،۷۰۲ کیلومتر مربع کوچکترین ایالت هند است و از نظر جمعیت با ۱،۴۰۰،۰۰۰ نفر این ایالت رتبه چهارم را در کم بودن جمعیت در هند داراست.
مرکز ایالت گوا شهر پانجی یا پانجیم است که از زمان پرتغالی‌ها به جا مانده و هنوز ساختمان‌ها و کلیساهای بزرگی از آن زمان در این شهر به چشم می‌خورند.
ماهیگیری در رودخانه چاپورا
بندر گوا در اغلب سال هوایی گرم و شرجی دارد. که برای استفاده از دریا مناسب است.
در ماه می گرمترین هوا را داراست که افزون بر ۳۵ درجه سانتی گراد می‌شود. فصل بارانهای موسمی یا مانسون از ماه ژوئن تا سپتامبر را در بر می‌گیرد اما اوج بارندگی‌ها مربوط به ژوئیه و اوت می‌باشد. گوا یک فصل سرما کوتاه مدت از اواسط دسامبر تا اواخر فوریه دارد که در شبها درجه حرارت حدود ۲۰ درجه سانتی گراد است.
گردشگری گوا
ساحل شنی باگا در گوا
بندر گوا منطقه بسیار زیبایی است که سواحل شنی وسیع، زیبا، آرام و لذت بخشی دارد.
طبیعت سرسبز، نخل‌ها، زیباترین سواحل و مراکز تفریحی ساحلی و امکانات مطلوب گردشگری با هزینه نسبتاً کم از مهمترین عوامل جذب گردشکران به این منطقه است.
افزون بر محیط طبیعی کلیسای بوم ژیزوس همراه با مومیایی زاویر مقدس در منطقه گوای کهنه شهرت و جذابیت ویژه‌ای دارد. کار ساخت این کلیسا از سال ۱۵۹۴ میلادی آغاز شده ودر سال ۱۶۰۵ به پایان رسیده است. کل مخارج احداث کلیسا را یک مرد پرتغالی اهدا کرده است.
گوا به خاطر ساحل های وسیع آفتابی در جهان شهرت دارد.
پیکر مومیایی شده زاویر مقدس در تابوتی شیشه‌ای و بر روی یک طاق بلند و در پشت حصار شیشه‌ای قابل رویت است. پوست سیاه خشکیده که به روی جمجمه کشیده شده، با چشمهای بسته از فاصله نه چندان دور قابل تشخیص است.
بیش از ۴۵۵ سال است که پیکر این مُبلغ اسپانیایی کیش مسیحیت در گوای کهنه است. مردم محلی معتقدند که جسد او مومیایی نیست و به‌طور طبیعی همین‌طور حفظ شده است. هر ده سال یکبار جسد را از طاق بیرون می‌آورند تا بازدیدکنندگان کلیسا یتوانند او را از نزدیک ببینند. فرانسیس زاویر مقدس، نخستین مبلغ مسیحیت در گوا بود که سال ۱۵۴۲ وارد گوا شد و ۱۰ سال در اینجا ماند و طی این ۱۰ سال به ژاپن، مالزی، اندونزی و سری لانکا هم سفر کرد. در راه رسیدن به چین، بیمار شد و در روز سوم دسامبر ۱۵۵۲ در یک جزیره درگذشت.
قایقی در رودخانه چاپورا در منطقه گوا
او آن زمان ۴۶ سال داشت. پس از مرگ جسدش را در چین به خاک سپردند، ولی او قبل از مرگ وصیت کرده بود در هر کجای دنیا که بمیرد باید پیکرش را به گوا بیاورند. گفته می‌شود به خاطر همین وصیت چهار ماه پس از مرگ زاویر، گور او را گشودند و جسد را دست نخورده یافتند، یعنی جسد بطور معجزه‌آسایی سالم بود. پیکر او را از چین به گوا آوردند و اکنون در این کلیسا آرمیده است.
افزون بر آن تندیس گاندی در گوا، کلیسای سنت فرانسیس، کلیسای جامع گوا، سنت آگوستین بازار مارگو، کلیسای مارگو، کلیسای سنت آندرو، معبد ماهاسیا، کلیسای پتناجیم، بازار ماپوسا و بازار آنجونا از مراکز دیدنی منطقه گوا به شمار می‌روند.
فرهنگ گوا
کلیسای کوچکی در کوای کهنه نمونه‌ای از معماری پرتغالی
سلطه دیرپای پرتغال بر این سرزمین بی‌اثر نبوده و همین حالا هم بیشتر سالمندان گوا زبان پرتغالی را بلدند. زبان محلی مردم گوا، موسوم به زبان کونکنیهم سرشار از واژه‌های پرتغالی است. نسل جوان اما بیشتر به زبان انگلیسی رو آورده و کمتر پرتغالی بلدند. در صد افراد مسلط به زبان انگلیسی و پیروانمسیحیت به نحو مشهودی بیش از سایر مناطق هند است و از نگاه نخست می‌توان بی‌درنگ تشخیص داد که گوا با دیگر مناطق هند متفاوت است و بیش از سایر مناطق رنگ و بوی اروپایی دارد. نفوذ فرهنگ اروپایی در شبه قاره از این منطقه شروع شد و ساختمان‌ها و لباس مردم تشابه زیادی با شهر و روستاهای پرتغال دارد.
شلوغ‌ترین دیسکوهای موجود در هند را می‌توان در گوا یافت. غذاهای گوا بسیار معروف است و مخلوطی است از غذاهای پرتغالی، جنوب هند و عربی. اما به سبب حضور همیشگی گردشگران غذاهای متنوعی در همه جای شهر در دسترس است. گوا یکی از معدود مکان‌های هند است که اغلب رستوران‌های آن هم گوشت گاو و هم گوشت خوک را سرو می‌کنند.
گُجَرات (به زبان گجراتی: ગુજરાત) ایالتی در غرب هندوستان است.
مساحت آن ۱۹۶٬۰۲۴ کیلومتر مربع و طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ جمعیت این ایالت ۵۰٬۶۷۱٬۰۱۷ نفر بوده‌است.
گجرات صنعتی‌ترین منطقه در کشور بزرگ هند محسوب می‌شود: ۱۹٫۸ درصد کل تولیدات صنعتی هند از این ایالت است. همچنین ۱۰ درصد محصولات معدنی، ۲۰ درصد صادرات، ۲۵ درصد تولید منسوجات، ۴۰ درصد تولیدات دارویی، ۴۷ درصد تولیدات پتروشیمی از این ایالت است.
گجرات با ۱۶۷۰ کیلومتر مربع طولانی‌ترین ساحل این کشور را دارد.
گجرات از سوی شمال غربی به کشور پاکستان و از شمال شرقی به ایالت راجستان، از سوی شرق به مادیا پرادش و از جنوب به مهاراشترامحدود می‌شود.
دریای عرب ساحل غربی این ایالت را تشکیل می‌دهد.
مرکز ایالت گجرات شهر گاندی‌نگر است. این شهر با طرح و برنامه‌ریزی شهری ساخته‌شده است.
مرکز پیشین ایالات یعنی احمدآباد که هنوز مرکز تجاری گجرات بشمار می‌آید
نزدیک به گاندی‌نگر است.
گجرات یکی از مراکز مهم زرتشتیان یا پارسیان هند است.
ایالات گجرات دارای ۲۵ شهرستان است.
هاریانا (به هندی: हरियाणा، به پنجابی: ਹਰਿਆਣਾ) یکی از ایالات شمالی کشور هند است. این ایالت در سال ۱۹۶۶ از ایالت پنجاب جدا شد.
مرکز ایالت هاریانا شهر چندیگر ولی بزرگترین شهر آن فریدآباد است.
هاریانا از ایالتهای صنعتی هند است و شهر گورگائون در این ایالت از مراکز فناوری اطلاعات و خودروسازی است.
معنی نام هاریانا را برخی «محل آمدن خدا» و برخی «آریانا (سرزمین آریا)» دانسته‌اند.
هیماچال پــِرادش (به هندی: हिमाचल प्रदेश) یکی از ایالات شمال غربی کشور هند است.
مرکز این ایالت شهر شیملا است.
معنی واژگانی نام این ایالت «سرزمین کوه‌های برفی» است. نام این منطقه در قدیم دِوا بومی (به معنی سرزمین خدا) بود.
حضور آریاییان در این منطقه به پیش از دوره ریگ‌ودا می‌رسد.
جامو و کشمیرایالتی در شمال غربی هندوستان است. مرکز تابستانی این ایالت شهر سرینگار و مرکز زمستانی آن شهر جامو است.
بیشتر خاک این ایالت در رشته کوه‌های هیمالایا قرار گرفته است. این ایالت از شمال شرقی با جمهوری خلق چین مرزهای مشترک دارد و با ایالتهای هیماچال پرادش و پنجاب هند از جنوب و بخش تحت نظارت پاکستان ِ کشمیر معروف به کشمیر آزاد و گلگت-بلستان از غرب و جنوب غرب هم‌مرز است. جامو و کشمیر در گذشته بخشی از حکومت ِ امیرنشین تحت‌الحمایهٔ ِ بریتانیای ِ کشمیر و جامو بود. بر سر حاکمیت این منطقه بین کشورهای چین، هند و پاکستان مناقشه است و هر یک بخشهایی از آکن را تحت کنترل خود دارند. ایالت جامو و کشمیر که پرجمیعت‌ترین بخش کشمیر است تحت کنترل هند قرار دارد و توسط پاکستان به‌نام کشمیر اشغال‌شده هند نامیده می‌شود.[۱] هندی‌ها هم به طور متقابل بخش پاکستانی کشمیر را کشمیر اشغال‌شده پاکستان می‌خوانند. منطقه اقصای چین در شمال کشمیر هم که تحت تصرف چین است مورد ادعایهند بوده و دولت هندوستان آن را جزو ایالت جامو و کشمیر می داند.
ایالت جامو و کشمیر به سه ناحیه تقسیم می‌شود: جامو، دره کشمیر و لِداخ. این ایالت دارای جاذبه‌های گردشگری بی‌شماری است. به «دره کشمیر» به‌سبب دورنماهای زیبا و رشته‌کوه‌های شگفت، « بهشت روی زمین» گفته می‌شود و «جامو» به «محل معابد جذاب» معروف است که همه ساله صدها هزار زائر هندو آنها را زیارت می‌کنند. «لداخ» نیز به سبب کوه‌های دور از دسترس و زیبا و همچنین فرهنگ بودایی به « تبتکوچک» شهره است.
جمعیت این ایالت در سرشماری سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۲٬۵۴۸٬۹۲۶ نفر بوده است. سرینگار با ۱٬۱۹۲٬۷۹۲ نفر و جامو با ۹۵۱٬۳۷۳ نفر پرجمعیت‌ترین شهرهای این ایالت هستند. جامو و کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است. ۶۷٪ جمعیت این ایالت پیرو اسلام هستند و در دره کشمیراین آمار به ۹۵٪ می‌رسد.این ایالت اجتماع پرتحرکی از هندوها، سیک‌ها و بودایی‌ها را داراست.
بیشتر مردم جامو و کشمیر به زبانهای کشمیری، اردو، دوگری، پاهاری، بالتی، لاداکی، پنجابی، گوجری، و دادری صحبت می‌کنند. اما زبان اردو با الفبای اردو زبان اداری این ایالت است و اغلب مردم به زبانهای هندی و انگلیسی به‌عنوان زبان دوم تکلم می‌کنند.
جاذبه های کشمیر
دریاچه معروف دال. در کشمیر برخی از خانه‌ها بر روی قایق‌های کوچک ساخته شده‌اند.
دریاچه نگین (Nageen Lake)
دریاچه تسو میروری درلداخ
دره کشمیر و دورنمای هیمالیا
مسجدی در سرینگار
جارکند یا جارخند ( هندی: झारखंड انگلیسی: Jharkhand اردو: جھارکھنڈ ) ایالتی در شرق کشور هندوستان است.
-
این ایالت در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ از بخش جنوبی ایالت بیهار جداشد و اکنون از شمال با این ایالت، از غرب با اوتار پرادش و چتیسگر، از جنوب با اوریسا و از شرق با بنگال غربی هم مرز است و ۷۴.۶۷۷ کیلومتر مربع مساحت دارد. شهر صنعتی رانچی پایتخت این ایالت است.
کارناتاکا (انگلیسی:Karnataka ; کانارا:ಕನಾ೯ಟಕ) یکی از ایالتهای جنوبی کشور هند است.
مرکز این ایالت شهر بنگالورو (یا همان بنگلور) است که با جمعیتی بالغ بر ۶ میلیون، سومین شهر پرجمعیت کشور هندوستان بشمار می‌آید.
بسیاری از مردم این ایالت به زبان کانادا (یا بطور لفظی کانارا) گویش می‌کنند.
این ایالت در گذشته ایالت میسور نام داشته که در سال ۱۹۷۳ بطور رسمی به کارناتاکا تغییر نام پیدا کرده‌است.
کِرالا (به زبان مالایالم: കേരളം) ایالتی در جنوب کشور هند است که خط ساحلی طولانی و زیبایی با دریای عرب دارد.
مرکز آن شهر تریواندروم است.
کوچی و کوزیکود از دیگر شهرهای بزرگ این ایالت هستند. زبان رایج کرالا زبان مالایالم از تبار دراویدی است.
مادیا پرادش (هندی: मध्य प्रदेश، انگلیسی: Madhya Pradesh که معمولاً به صورت MP نمایش داده می‌شود) یکی از ایالتهای هندوستاناست که در مرکز این کشور واقع شده و اغلب این ایالت را «قلب هندوستان» می‌خوانند.
مرکز آن شهر بوپال است و بزرگترین شهر و پایتخت تجاری آن شهر ایندور می‌باشد.
مادیا پرادش بین ایالتهای اوتار پرادش، چتیسگر، ماهاراشترا، گجرات و راجستان محصور است و مساحت آن ۳۰۸.۲۵۲ کیلومتر مربع می‌باشد.
این ایالت پیش از آنکه در روز اول نوامبر سال ۲۰۰۰ چتیسگر را از آن جدا کنند بزرگترین ایالت هند بود.
مَهاراشترا (به مراتی: महाराष्ट्र) یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز این ایالت شهر مومبای (بمبئی)، یکی از مهمترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای هند است.
واژه «مهاراشترا» از لغت Rathi مشتق و به معنای رانندگان ارابه‌های جنگی بوده که به آنها مهاراتیس می‌گفتند.
این ایالت سومین ایالت بزرگ هند است و از نظر جمعیت پس از اوتار پرادش دومین ایالت به‌شمار می‌آید.
درآمد سرانه در این ایالت ۶۰ درصد بالاتر از میانگین ملی است.
شهر نظامی و دانشجویی پونا در این ایالت می‌باشد. در این ایالت تعداد زیادی از دانشجویان ایرانی و ایرانیان مقیم در هند زندگی می‌کنند. همچنین اغلب پارسیان هند در این ایالت مستقر هستند.
-
مانیپور ایالتی در شمال شرق هندوستان است.
-
-
مساحت آن ۲۲٬۳۴۷ کیلومتر مربع و مرکزش شهر ایمپال است.
مانیپور از سوی شمال به ایالت ناگالند، از جنوب به میزورام و از غرب به آسام محدود و از شرق به کشور میانمار محدود می‌شود.
مگالایا (به انگلیسی:Meghalaya ) یکی از ایالتهای شمال شرق کشور هند است.
-
-
جمعیتی در حدود 2 میلیون در آن زندگی می‌کنند و در هسایگی ایالت آسام قرار دارد .
مناطق سرسبز و کوهستانی بسیاری دارد و مردم آن آب و هوای نسبتا سردی را در طول سال تجربه می‌کنند.
مرکز این ایالت شهر شیلانگ است.
بسیاری از مردم این ایالت به زبان خسی گویش می‌کنند .
-
میروزام ایالتی است در شمال شرقی هند که یکی از هفت ایالت خواهر هندوستان می‌باشد. مرکز این ایالت شهر ایزوال است.
-
-
این ایالت با ایالتهای تریپورا، آسام، مانیپور همسایه بوده و با کشورهای بنگلادش و میانمار مرز مشترک دارد.
در سال ۲۰۰۱ جمعیت این ایالت ۸۸۸.۵۷۳ بوده و با ۸۸.۴۹٪ نرخ باسوادی دومین ایالت هند از این نظر به حساب می‌آید.
-
ناگالَند (به هندی: नागालैंड) یکی از ایالتهای شمال شرقی کشور هند است.
-
-
مرکز این ایالت شهر کوهیما و بزرگترین شهر آن دیماپور است.
حدود ۸۴ درصد از مردم ناگالند از تیره‌های ناگا هستند که به زبان‌هایی از خانواده چینی-تبتی گویش می‌کنند.
جنبش جدایی‌خواهی ناگالند و سرکوب آن از سوی دولت هند از سال ۱۹۴۷ که هند مستقل شده تا کنون، ۲۵ هزار نفر قربانی گرفته است.
-
اوریسا ایالتی در شرق کشور هندوستان در کنار خلیج بنگال است. اوریسا نام امروزی منطقه ای باستانی است که کالینگا نامیده میشد کهآشوک امپراتور سلسله موریا در ۲۶۱ پیش از میلاد به آنجا حمله کرد.
-
-
اوریسا نوزدهمین ایالت بزرگ هند از نظر وسعت و یازدهمین از نظر کثرت جمعیت است و مرکز آن بوبانسور می‌باشد.
-
پنجاب (پنجابی:ਪੰਜਾਬ) ایالتی در شمال غربی هند است که با استان پنجاب پاکستان در غرب و ایالتهای جامو و کشمیر در شمال، هیماچال پرادش در شمال شرقی، هاریانا در جنوب و جنوب شرقی و راجستان در جنوب غربی هم‌مرز است.
-
-
مساحت کل پنجاب برابر با ۵۰٬۳۶۲ کیلومتر مربع و جمعیت آن در سال ۲۰۰۰ برابر با ۲۴٬۲۸۹٬۲۹۶ نفر بوده‌است. مرکز ایالت پنجاب شهر چندیگراست که به صورت مستقل اداره می‌شود و به‌عنوان ناحیه‌ای مشترک، مرکز ایالت هاریانا نیز به شمار می‌رود. دیگر شهرهای مهم این ایالت شامللودیانا، موهالی، امریتسار، پاتیالا و جلندر هستند.واژه پنجاب ترکیبی از دو واژهٔ فارسی پنج و آب و به معنی «سرزمین پنج رود» است. این پنج رود، بیاس، جهلم، چناب، راوی و سوتلج نام دارند.
-
راجستان (به هندی: राजस्थान) بزرگترین ایالت هندوستان است که به عنوان سرزمین پادشاهان شناخته شده و در گذشته راجپوتانا خوانده میشد .
-
-
ایالت راجستان در شمال غربی هند واقع شده. در غرب آن پاکستان، در جنوب غربی آن گجرات، در جنوب شرقی آن مادیا پرادش، در شمال شرقی آن اوتار پرادش و هاریانا و در شمال آن پنجاب قرار دارد.
مساحت راجستان ۳۴۲٬۲۳۹ کیلومتر مربع و مرکز آن شهر جایپور است. بیابان تار گستره ی پهناوری از این ایالت را پوشانده است . منطقه راجستان از ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد و پیش از آن مسکونی بوده‌است.
قبایل بهیل و مینا را نخستین ساکنان این منطقه می‌دانند. آریائیان در حدود ۱۴۰۰ پیش از میلاد به راجستان آمدند و با پس راندن بومیان پیشین به سوی جنوب، برای همیشه در راجستان نشیمن گزیدند.
پشتون‌ها، ترک‌ها، ایرانی‌ها و مغول‌ها نیز بعدها به منطقه آمدند و با مردمان آن آمیختند.
-
سیکیم ایالتی است در شمال شرقی کشور هندوستان که در دامنه هیمالیا واقع است.
-
-
این ایالت کمترین جمعیت در هند را دارد و پس از گوا دومین ایالت کوچک هند به حساب می‌آید.
مرکز این ایالت شهر گنگتوک است.
یکی از ایالتهای کشور هندوستان می‌باشد که در شمال شرقی هند و در منطقه آسام واقع گردیده است.
پایتخت و بزرگترین شهر این ایالت شهر زیبای اگرتلا می‌باشد.
اوتار پرادش (به هندی: उत्तर प्रदेश، به اردو: اتر پردیش، به انگلیسی: Uttar Pradesh که معمولاً با UP نمایش داده می‌شود) به معنی ایالت شمالی است که یکی از ایالتهای شمالی کشور هندوستان با جمعیتی بالغ بر ۱۹۰ میلیون نفر است.
-
مساحت ایالت اوتار پرادش ۲۳۸۵۶۶ کیلومتر مربع است و در شمال هند واقع شده.
این ایالت در میان ایالتهای اوتارانچال، هیماچال پرادش، هاریانا، دهلی، راجستان، مادایا پرادش، چاتیسگر، جارکاند و بیهار محصور است.
شهر لکنو مرکز این ایالت است و بزرگترین شهر آن کانپور است که به‌عنوان مرکز مالی و صنعتی آن به‌شمار می‌رود.
مرتفع‌ترین شهر این ایالت الله‌آباد است و در این ایالت شهرهایی تاریخی مانند آگرا و بنارس وجود دارند که این ایالت را به یکی از قطب‌های مهم توریستی کشور هند تبدیل کرده‌است.
اوتارپرادش دارای سابقة تاریخی است و بخشهایی از این سرزمین مورداحترام هندوان و بوداییان است. نفوذ اسلام در اوتارپرادش به سده‌های قبل از ۶ق/۱۲م بازمی‌گردد.
در دوره سلاطین دهلی و گورکانیان، اوتارپرادش تحت فرمان آنها قرار گرفت و آثار و بقایای این دوره در جاهای مختلف این ایالت باقی است.
ایالت اوتارپرادش دارای رودخانه‌های پر آب و زمین حاصل‌خیز، و از مراکز کشاورزی هند است. برخی از تولیدات کشاورزی اوتارپرادش عبارتند از: برنج، گندم، سیب‌زمینی، نیشکر، توتون و پنبه. تولیدات صنعتی اوتارپرادش کاغذ، توتون، نساجی و چرم‌سازی است و از این میان، صنعت‌چرم‌سازی دارای اهمیت بسیاراست.
کامب ملا که بزرگترین تجمع بشری در جهان محسوب می‌شود.
واراناسی شهری مقدس برای هندوها و بودائیان
دارما استوپا واقع درسارنات مکانی که بودانخستین بار دارما را به پیروانش آموزش داد.
اوتاراکند یا اوتاراکهَند یا اوتارانچال(به معنی: منطقه، قسمت شمالی)، یکی از ایالتهای شمالی کشور هندوستان است که در نوامبر سال ۲۰۰۰ از هیمالایا و استان مجاور اوتار پرادش به عنوان بیست و هفتمین ایالت هندوستان جدا شد.
بنگال غربی (به زبان بنگالی: পশ্চিমবঙ্গ؛ تلفظ: پُشچیمبُنگُ) یکی از ایالات شمال‌شرقی کشور هند است.
ایالت بنگال غربی با کشور بنگلادش هم‌مرز است و این ایالت به‌همراه بنگلادش، منطقهٔ قومی-زبانی بنگال را تشکیل می‌دهند.
در شمال شرقی این ایالت، ایالتهای آسام و سیکیم و کشور بوتان قرار دارد و در جنوب غربی آن، ایالت اریسا. بنگال غربی همچنین از سوی باختر با ایالتهای جارکند و بیهار و از سوی شمال غربی با نپال هم‌مرز است.
مرکز ایالت بنگال غربی شهر کلکته است.
جزایر آندامان و نیکوبار (به هندی: अंडमान और निकोबार द्वीपसमूह) گروهی از جزیره‌ها در خلیج بنگال و یک ناحیه هم‌پیوسته در هند هستند.
این ناحیه از نظر جغرافیایی ۱۵۰ کیلومتر بالاتر از آچه در اندونزی قرار گرفته و توسط دریای آندامان از میانمار و تایلند جدا شده است.
این جزایر از دو گروه جزیره آندامان و نیکوبار تشکیل شده است.
مرکز این ناحیه، پورت بلر می‌باشد که در قسمت جزایر آندامان قرار گرفته است.
چندیگر یا ناحیه هم‌پیوسته چندیگر (به انگلیسی: Chandigarh پنجابی: ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ٬ هندی: चण्डीगढ़ ٬ اردو: چندی گڑھ) با جمعیت ۱٬۰۵۴٬۶۸۶ نفر (درسال ۲۰۱۱) مرکز دو ایالت پنجاب و هاریانا در کشور هند است.
گاندی باوان که توسط پیر جانرت برایدانشگاه پنجاب ساخته شده است.
